Bütün doğaya hakim olan insanoğlu, nefsine hakim olamadı . Mesela neden bir köpeğin başını okşamak yerine eziyet etmeyi seçti? Neden bir fidan dikmektense ormanları yok etmeyi yeğledi? Çünkü nurdan yaratılan insanoğlu; nurunu alevle harmanlayarak gölgeledi. En içerisine hapis, yüreğine mahkum etti. Yaratanın ta kendisinden gelen bu nur; kulun kendisinde tutsak olsa dahi insanı insan yapan en yüce özellikti. Bu sebeple insanoğluna hasıl olan bu özellik; insanoğlunu her durumda yeşertti. Ruhuna can, yüreğine ilham verdi . İnsanoğlunun bu denli aciz kalışında dahi umudu vadetti. Demem o ki; Yaradan’ın ruhundan var olan insanoğlu ancak Yaradan’ın sınırsız nuruna yönelip ilerledikçe gerçek nura sahip olup ,medeniyete bir adım daha yaklaşabilecek, bir adım daha medenileşebilecekti. Ancak bu nuru en içerisinde beslediğinde hayvanlara merhamet edebilecek, doğayı koruyup büyütebilecek ve insanları sevebilecekti. Yani derin manasıyla insan olup insan kalabilecekti…
Ebubekir DURSUN
İncelemeler
Henüz inceleme yapılmadı.