Emine Büşra Bal – Gönül Lisanım

Sevmek gurbetiymiş insanın,
Hiç bilmediği bir şehirde savrulmasıymış oradan oraya
Geç kaldığı demlerin acısıymış yüreğini burkan
Burası unutulanların ülkesiymiş çiçeğim
Adımızın dâhi hatırlanmadığı bir çağa düşmekmiş kaderimiz
Olsun, yüreğimin şifası dualarım var avuçlarımda
Daima benimle olduğunu bildiğim bir Rabbim var
Umudun var olduğu her yeni güne bir çiçek ekiliyor gönlümde
Bu yüzden kocaman bahçelerim var benim
İşte şimdi buradayım.
Dünüm hayal kırıklıklarıyla dolu, yarınımsa hep bir umutla
Gurbetimin başkenti sevda olduktan sonra
Sınırlarını merhamet çizer yüreğimin
İnsan sevince memleketi bilirmiş gurbetini
Gittiği her yer vatanı olurmuş sevdasının
Yollar biter, sınırlar aşılır.
Vuslat elbet gelir iki gözüm.