Ben Taksim kalabalığıyım.
Gördüğün ama bilmediğin
Omzuna çarptığını hissettiğin ama kim olduğunu bilmediğin
Yerim de yurdum da yoktur benim
Gözlerde doğup akılda ölenim
Galata Kulesi’nin önünde sigara içenim.
Çıkacak kimsesi olmayanların manevi kimsesiyim.
Sürekli duyduğun kim sesiyim.
Yağmurla dağılıp, güneşle gelenim
Ben gözlerdeki kalabalığım
Tek odalı okyanusta yüzen alabalığım
Gün gelecek seni de bırakacağım
Çünkü kalabalığın yalnızlığıyım
Kimsenin görmediği ama herkesin sığındığıyım kaybettiğiniz kalbim
Herkesin olmaktan kalmadı halim
Ne paramparçasınız
Ne de sağ salim
Artık karar verin.
Ya peşimi bırakın ve evinize gidin.
Ya da tekrar Nevizade’ye gelin.
İncelemeler
Henüz inceleme yapılmadı.