Ömer Selçuk – Sen, Saçların ve Londra Asfaltı

İhtişamının gölgesindeyim bu gece
Caravvaggio çiziyor bütün kıvrımlarını
Eliot’ın kaleminden dökülüyorsun
Pürüzsüzce işliyor Michalengelo,
Dudaklarını bir göktaşına.
Kulağımızı çınlatıyor bir İspanyol gitarı,
Ben, seni izliyorum ay ışığında.
Seni dinliyorum.
O efsunkar duruşun döndürüyor başımı,
La Rambla’da, El Hamra’da.
Sana koşuyorum durmadan.
Bütün adımlarım, durmak bilmeyen sancılarım
Ve titreyen ellerim anımsatıyor bana,
Ele avuca sığmayan ölümün aşık olduğu Juliet’i.
Söyle bana,
Aşkın bir sesi yoksa bu duyduğum nedir o zaman?
Söyle!
Nasıl inanmak güç geliyor var olduğuna?
Alıp saklamak geliyor seni içimden,
İçimden bile saklamak geliyor..

İhtişamının gölgesindeyim bu gece.
Müstehcen tavırlarınla irkiliyorum,
Seni yazıyorum.