Ruhum derinlerine işlemiş ateşten
Küllerinden doğacak yeniden
Bu defa bahar değil güzü seçtim
Kanatlarımı çırpmak için aniden
Üstümde gökyüzü altımda diken
Diriliyorum bu kez ölü bedenimden
Alçıya alınmış kanatlarım iyileşti teker teker
Gün kasvetli ve adımlarım sert
Hiç tanımadığım bir sokağa gölgemi bırakıyorum birden
Zaman akıyor usulca ve duruyor muyum sahiden?
Sararan yapraklar intiharın eşiğindeler
Güneş küsmeye hazırlanıyor,
Kuşlar mektupsuz, kelamsız terk ediyor.
Güz yine yalnız, bayat ve havadaki rüzgar ellerimdeler
Şimdi bir umudum kaldı
Yalnız bir, bir tane
O kadar küçük ve o kadar yüksek
Peşindeyim huzurun pare pare
Bugün bir kelebek göründü işaret parmağımın üstünde
Ondandır bunca kasvete, sararan yaprağa, giden kuşlara çemkirmemem
Gönlümün içinde bir kelebek dolanır gider
Herkesin bir evi vardır kimi deniz dibinde, kimi yerin dibinde
Benim evim hiç gitmediğim göğün elinde.
İncelemeler
Henüz inceleme yapılmadı.