Semih Güçen – Vuslat-ı Cali

Ya dolaşıyorsun şu an yine o şehrin sokaklarında ya da sakince yalnızlığınla baş başa beni konuşuyorsun. Nasıl anlatsam bilemiyorum sensiz burayı. Anlatılsa cümleler, kelimeler yeterli gelir mi?
Fırtına desem;
Aklının ucunda düşünceler uçuyor fenerin altında.
Desem ki tüm renkleri uygun bir gökkuşağı. Bense en koyusundan bir mavi. Sevgime dokunmak
üzeredir belki ellerin. Alıp göğsüne basasın gelmiştir. Bağıra çağıra yine hangi şarkıyı söylüyorsun kim
bilir. Ya da adım dudaklarından dökülmek üzeredir.
Rüzgara fısıldasam korkularımı; savurup sana anlatsa keşke. Senin için şiirler yazsam yine adını
son koysam
Senli yalnızlığa renkler
Öyle derin ki
Sana gelene kadar açılır mı ki?
Ya dolaşıyorsun şu an o şehrin sokaklarında ya da bensizliği hissediyorsun şuranda masmavi.